Norton Andre Czworo ze swiata czarownic

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zakradła si� pomi�dzy wychowanków Bractwa.
Nie. Wymówiła bezgłoSnie to słowo. Usłyszała dalekie głosy
i zobaczyła twarze. Twarze te migotały. Raz były nieruchome, o t�-
pym spojrzeniu, takie, jakimi musieli widzie� je m�czyxni. Innym
razem zaS pełne �ycia i rozumu: tajemne twarze, które kobiety poka-
zywały tylko jedna drugiej, kiedy aroganccy i tchórzliwi m�czyxni
byli daleko.
Jedn� twarz widziała najwyraxniej, pomarszczon�, zm�czo-
n� upływem czasu i bólem, poznaczon� bliznami po Wielkim Po-
ruszeniu: twarz Iverny, która była Mistrzyni� wszystkich Sokol-
niczek.
Jonkara nie �yje powiedziała. CzekałySmy i cierpiały-
Smy, ukrywaj�c, kim jesteSmy i co mo�emy zrobi�, �eby m�czyx-
ni si� o tym nie dowiedzieli, a za ich poSrednictwem Jonkara. Te-
raz jesteSmy wolne. Nie mo�e ju� nam nic zrobi�, nie mo�e podpo-
rz�dkowa� nas swojej woli ani skusi� obietnicami Mocy. To były
złudne obietnice. Ona miałaby wszystko, my zaS byłybySmy jej
niewolnicami.
Dlaczego? zapytała bezdxwi�cznie Cie�.
Moc. Chodzi o Moc. Czarownice z Estcarpu j� miały; nie tyl-
ko magi�, lecz i władz�. Wielmo�e j� maj�. Kolderczycy jej pragn�-
li; nasi m�czyxni wyobra�aj� sobie, �e do nich nale�y, nawet jeSli
jest to tylko władza nad nami.
I ty chciałabyS j� mie� powiedziała Cie�. WybrałaS mnie,
�ebym zdobyła j� dla ciebie. �ebym �yła jako chłopiec. �ebym była
skromna, ale znała czar, który mogłabym wyszepta� w potrzebie, by
oszuka� oczy i wygl�da� jak chłopiec. Stawi� czoło Wyborowi, zo-
sta� Wybrank� jakiegoS sokoła. Lecz sokoły wiedz�. One wiedz�.
I czy ci� nienawidz�?
Cie� poło�yła si� na brzuchu. Było jej niewygodnie, przygniotła
piersi, ale nie zmieniła pozycji. Iverna nie była snem ani przera�aj�-
cym zwidem. Była tutaj, w jej umySle, czekała.
Nie szepn�ła. Nie. One mnie nie nienawidz�. Czasami...
Jeden pozwala mi siebie dotyka�, a nawet, gdy lata, potajemnie
180
u�ycza mi swoich oczu. Kiedy nikt inny nie mo�e tego zobaczy�
i nas ukara�. Nie mog� jednak by� Wybrank�. Sokoły znaj� dawne
l�ki swoich panów. Nigdy nie ofiaruj� swego brata kobiecie.
Musisz o to poprosi�.
Czy ja kiedykolwiek mogłam wybiera�? rozeSmiała si� gorzko
Cie�. Zawsze byłam twoim posłusznym or�em. Pozwoliłam, abyS
ukształtowała mnie według swej woli. Zgodziłam si�, �eby Bracia
mnie udoskonalili. Teraz ty mn� władasz. Nie mog� nawet zapyta�
ci�, dlaczego.
Dlatego, �e nadeszła właSciwa pora. Poniewa� doS� ju� si�
nacierpiałySmy. Poniewa� nie jesteS pierwsz�, ale jesteS jedyn�, któ-
rej udało si� zajS� tak daleko, i nie spotkało ci� niepowodzenie ani
podczas �wicze�, ani podczas nauki, i wykazałaS si� odpowiedni�
sił� woli.
Dziewczynka nie miała siły dłu�ej si� opiera�. Mogła jeszcze
uciec. Znała sposoby i czary, którymi oSlepiłaby nawet sokoły. Wła-
dała broni�, umiała jexdzi� konno i walczy�. Miała Moc. Tylko z po-
wodu tej ostatniej Czarownice na pewno by j� zaakceptowały. Có�
to byłby za triumf: Czarownica z krwi Sokolników, Moc rodem
z Gniazda. To zmia�d�yłoby but� Braci, nawet gdyby nie dost�piła
Wyboru.
Westchn�ła. Mogła by� kobiet� i Czarownic�, szpiegiem i przy-
szł� zdrajczyni�, lecz nale�ała do rasy Sokolników. Estcarp nie był
jej ojczyzn�, a jego mieszka�cy jej pobratymcami.
Zablokowała przed Ivern� swój umysł. KiedyS nie potrafiłaby
tego zrobi�. Teraz zaS nawet nie pozwoliła sobie na dum� z tego
dokonania, tak jak na strach.
Oszcz�dzała siły na czas Wyboru.
Noc trwała wieki i nic z niej nie pozostało. Bicie dzwonu postawiło
wszystkich na nogi, nawet Robaka, który przespałby wschód sło�ca,
gdyby mu tylko na to pozwolono. Niektórzy zacz�li szuka� po omacku
swojego codziennego ubrania, póxniej wszak�e oprzytomnieli i jak
reszta nało�yli strój ze skóry i lnu, strój pełnoprawnych Braci. Wszyscy
wło�yli go po raz pierwszy, a niektórzy mo�e ostatni. Byli z siebie
dumni, cho� ich ciała zesztywniały z napi�cia i strachu. Ustawili si�
w nierównym szeregu na Srodku pokoju. Eyas sykn�ł i szereg
natychmiast si� wyrównał.
Dosłownie w ostatniej chwili. Bracia przyszli po nich.
181
Tacy Sokolnicy, jakimi widywali ich cudzoziemcy, w zasłania-
j�cych twarze hełmach-maskach. Ka�dy z zakapturzonym skrzydla-
tym bratem na ramieniu. Ale sokoły wiedziały. Ich spojrzenia Cie�
odebrała jako roz�arzone igły zagł�biaj�ce si� w jej duszy.
Nie potrafiła tego zrobi�. Kłamała i oszukiwała całe siedem lat.
To trwało za długo. Nie powiedzie si� jej, umrze. Nie mogła tego
zrobi�.
Poczuła dotkni�cie. Drgn�ła jak przebudzony kot.
Sokolik tr�cał ramieniem jej rami�, uSmiechaj�c si� z ukosa.
Powodzenia szepn�ł.
Zawsze był jej przyjacielem, cho� nigdy nie wiedziała dokładnie
dlaczego. Mo�e dlatego, �e ani mu si� nie podlizywała, ani nie rzucała
wyzwania i niekiedy podczas �wicze�, a cz�sto podczas lekcji. .. była
od niego lepsza. KiedyS poprosił j�, �eby została jego mieczowym
bratem, lecz odmówiła. Nie ponowił proSby, ale nie zmienił do niej
stosunku. Czuła si� z nim dobrze, jak z prawdziwym bratem.
Panienka zacz�ł pochlipywa�. Cie� wyprostowała si�. Ona nie
jest tchórzliw� bab�, nie da wszystkim pozna�, jak bardzo si� boi.
Na t� mySl zachciało jej si� Smia�. Odpowiedziała na uSmiech
Sokolika niemal równie spokojnym uSmiechem.
Powodzenia odparła i pozwoliła si� zaprowadzi� razem z in-
nymi na prób�.
Próby były trzy. Pierwsza była próba ciała: pojedynek z broni�
i bez broni. Potem próba umysłu przed Mistrzem i najstarszymi Bra�-
mi. A na ko�cu, dla tych, którzy przeszli przez dwie poprzednie
Wybór. Nikt nie powiedział jej, jak si� to właSciwie odbywa. Cie�
wiedziała tylko, �e nowicjusze wchodzili kolejno do serca twierdzy
i �e niektórzy wracali stamt�d z sokołami, a niektórzy wcale nie wra-
cali.
Trzy próby, na trzech ró�nych polach �wiczebnych. Pole próby
ciała i stali doskonale znała, był to znany brukowany dziedziniec, na
którym �wiczyli, z rzexb� Spi�cego sokoła nad bram�. Cie� wlepiła
w niego spojrzenie. Słuchała słów inwokacji, stoj�c na bacznoS�
mi�dzy Sokolikiem i bladym, zesztywniałym Panienk�. Bracia tkwili
w bezruchu jak skamieniali wokół dziedzi�ca, a ka�dy miał na ra-
mieniu równie nieruchomego sokoła. Słowa inwokacji zdawały si�
unosi� i opada� jak fala. Znała ten głos, cho� tłumił go hełm-maska,
zarazem chrapliwy i słodki niczym miód w wódce j�czmiennej. Rle-
py Verian, który od pocz�tku opiekował si� ósemk� wychowanków,
doprowadzi ich do ko�ca. Po raz ostatni podniósł głos:
182
Oby Pan Skrzydeł wam sprzyjał!
Echa nie zd��yły umilkn��. Bro� le�ała na Srodku dziedzi�ca,
tylko siedem sztuk. Miecz, włócznia, pistolet strzałkowy, topór, pika,
dr�g i sztylet. Nowicjusze skoczyli po nie. W tej samej chwili kr�g
Braci zamkn�ł si� wokół nich. Wewn�trz kr�gu stan�ło ich oSmiu,
bez sokołów, siedmiu uzbrojonych, a ósmy miał tylko puste r�ce.
Umysł Cienia zareagował szybciej ni� jej ciało. Ju� dawno do-
konała wyboru. Tak samo jak ktoS inny. Rnie�ny Kot spojrzał jej
w oczy. Jej r�ka przemkn�ła obok niego, chwyciła miecz i rzuciła
go. Sokolik go złapał. Rnie�ny Kot miał włóczni�. Dla niej nic nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]