[ Pobierz całość w formacie PDF ]

łasce Boga jestem tym, kim jestem (8). I dlatego łaskę uświęcającą zatrzymujemy
nie tylko dla odpuszczenia winy lecz także dla wzrostu i utrwalenia
sprawiedliwości. I po to też udziela się jej w tym sakramencie.
Na 2. Jak sama nazwa wskazuje, sakramentu bierzmowania udziela się dla
wzmocnienia tego, co się już w duszy znajduje. I dlatego nie powinno się go
udzielać tym, którzy nie mają łaski uświęcającej. Jak więc nie udziela się go
nieochrzczonym, tak nie powinno się go udzielać dorosłym grzesznikom, chyba że
się poprawią i będą czynić pokutę. Stąd też synod orleański daje takie pouczenie:
 Ci, którzy przystępują do bierzmowania, mają być na czczo. Należy też ich
nakłonić do odbycia przedtem spowiedzi, aby czystym sercem mogli przyjąć dar
Ducha Z
więtego (9). W ten to sposób skutek pokuty, jak i chrztu, doznaje przez
157
ten sakrament uzupełnienia, jako że dzięki łasce udzielonej przez ten sakrament
pokutujący dostąpi pełniejszego odpuszczenia grzechu. A gdyby jakiś dorosły
miał grzech, a nie był tego świadom, albo też gdyby przystępował nie mając
doskonałej skruchy, dzięki łasce udzielonej w tym sakramencie otrzyma
odpuszczenie grzechów. /118/
Na 3. Jak już powiedziano (10), łaska sakramentalna dodaje do łaski uświęcającej
ogólnie wziętej coś, co sprawia ten szczególny skutek, do wywołania którego
sakrament jest przeznaczony. Jeżeli zatem bierzemy pod uwagę łaskę udzielaną w
tym sakramencie od strony tego, co jest wspólne, to ów sakrament nie udziela
innej łaski niż ta, której udziela chrzest, a tylko powiększa już istniejącą. Jeżeli
natomiast bierzemy pod uwagę [łaskę udzielaną w tym sakramencie] od strony
tego szczególnego skutku, którego ponad nią dodaje, to w takim ujęciu nie jest
tego samego gatunku co ona.
A r t y k u ł 8
CZY TEGO SAKRAMENTU NALE%7łY UDZIELA
WSZYSTKIM WIERNYM?
Zdaje się, że tego sakramentu nie powinno się udzielać wszystkim, bo:
1. Jak powiedziano (1), sakramentu tego udziela się dla zaznaczenia jakiejś
wyższości. Lecz to, co świadczy o wyższości, nie należy się wszystkim. Przeto
tego sakramentu nie powinno się dawać wszystkim.
2. Sakrament ten podnosi duchowo człowieka do wieku dojrzałego. Lecz dojrzały
wiek nie da się pogodzić z wiekiem dziecięcym. Przynajmniej przeto dzieciom nie
powinno się go udzielać.
3. Papież Melchiades powiada:  Po chrzcie jesteśmy bierzmowani dla
prowadzenia walki (2). Lecz prowadzenie walki nie należy do kobiet, a to ze
względu na słabość płci. A więc również i kobietom nie powinno się udzielać tego
sakramentu.
4. Papież Melchiades pisze:  Wprawdzie tym, którzy wkrótce mają umrzeć
wystarczają dobrodziejstwa duchowego odrodzenia [tj. chrztu], to jednak tym,
którzy zostają przy życiu, nieodzowne są dobrodziejstwa bierzmowania. Ono
bowiem uzbraja i szkoli do zmagań tego świata i do toczenia boju. A tego, kto
obmyty wodą chrztu, z przywróconą niewinnością, z czystym sercem, doczekał się
śmierci, bierzmuje śmierć, jako że po śmierci nie może grzeszyć (3). A więc tym,
którzy wkrótce mają umrzeć, nie należy udzielać tego sakramentu. Wobec czego
nie wszystkim powinno się go udzielać.
W b r e w temu w Dziejach Apostolskich czytamy, że Duch Z
więty przychodząc
 napełnił cały dom , tzn. Kościół; i nieco niżej:  I wszyscy zostali napełnieni
Duchem Swiętym (4). Lecz tego sakramentu udziela się dla otrzymania owego
napełnienia. A więc należy go udzielać wszystkim, którzy należą do Kościoła.
158
O d p o w i e d z
: Jak już powiedziano (5), sakrament ten duchowo podnosi
człowieka do wieku dojrzałego. Otóż zamiarem natury jest doprowadzenie
każdego cieleśnie narodzonego do dojrzałego wieku. Niekiedy wszakże ten zamiar
doznaje przeszkody ze strony śmiertelnego ciała, mianowicie z powodu
przedwczesnego zgonu. O wiele bardziej zamiarem Boga jest doprowadzenie
wszystkiego do stanu doskonałego. A natura tylko naśladuje Boga i ma w tym
swój udział. Toteż w Piśmie św. czytamy:  Wszystkie dzieła Boga są doskonale
(6). Otóż dusza ludzka, której dotyczy duchowe rodzenie i duchowa dojrzałość,
jest nieśmiertelna; i jak może dostąpić duchowego narodzenia w starczym wieku,
tak również może osiągnąć duchową dojrzałość w wieku młodzieńczym i
dziecięcym, jako że te cielesne różnice wieku nie idą w parze z rozwojem duszy. I
dlatego powinno się tego sakramentu udzielać wszystkim.
Na l. Owszem, tego sakramentu udziela się dla zaznaczenia wyższości, ale nie
chodzi tu o wyższość jednego człowieka nad innym - jak to jest w sakramencie
kapłaństwa, ale o wyższość zachodzącą w rozwoju jednego tego samego
człowieka: jego dojrzałaści nad dziecięctwem.
Na 2. Jak powiedziano (7), rozwój cielesny nie idzie w parze z rozwojem duszy.
Stąd to nawet w wieku dziecięcym człowiek może osiągnąć duchową dojrzałość.
O niej to pisze Księga Mądrości:  Starość jest czcigodna nie przez
długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy (8). Z
wiadczą o tym te liczne dzieci,
które - dzięki otrzymanej mocy Ducha Z
więtego - bojowały mężnie aż do
przelania krwi za Chrystusa. /119/
Na 3. W homilii na temat Braci Machabejskich Jan Chryzostom mówi:  Do
ziemskich zmagań wymagane są warunki ze strony wieku, pochodzenia i płci.
Przez co mają do nich zamknięty dostęp: niewolnicy, kobiety, starcy i dzieci.
Natomiast do niebieskich zmagań może stanąć każda osoba bez względu na wiek i [ Pobierz całość w formacie PDF ]