[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pozowania?
Maribel była zaskoczona. Ciemne oczy patrzyły na nią, rzucały jej wyzwanie
pełne namiętności. Leonidas mówił szczerze. Wiedziała, że porzucenie gości i całego
zamieszania byłoby bardzo po myśli Leonidasa.
- Tak, to by dowiodło... tylko... nie sądzę, że musimy posuwać się aż tak daleko -
66
S
R
wymamrotała pospiesznie.
- Nie? - cała uwaga Leonidasa skupiała się na niej. Zdawał się nie zauważać
służby ani gości podjeżdżających limuzynami.
- Nie - wyszeptała niepewnie.
Jej serce biło bardzo szybko, a oddech uwiązł w gardle. Spojrzenie ciemnych
oczu hipnotyzowało ją. Czuła, że jego namiętność rozpala płomień w jej ciele.
Poprzedniej nocy spytał, czy nie jest najważniejszy.
Nagle zapragnęła pozwolić, żeby był.
- Dobrze... jeśli tego chcesz - usłyszała swój własny głos.
Zaskoczenie i radość - to poczuł Leonidas. Nareszcie. Zawsze była taka ostrożna
i konwencjonalna... Ujął jej dłoń i uniósł do ust z niezwykłą dla niego delikatnością.
- Dziękuję ci, hara mou. Ale nie będę cię tak zawstydzał.
Maribel była zawiedziona, ale jednocześnie odczuwała ulgę. Po chwili podeszli
do nich goście i zaczęli składać życzenia i gratulacje.
Tego dnia bycie jednocześnie gospodynią i panną młodą pochłaniało całą uwagę
Maribel. Pierwszą wolną chwilę poświęciła Eliasowi, który potrzebował
zainteresowania i czułości mamy, zwłaszcza przed porą spania.
Wyszła z pokoju dziecięcego i zbiegała wąskimi schodami do sali balowej, gdy
usłyszała swoje imię i znajomy chichot. Zatrzymała się.
- Oczywiście, gdyby Imogena żyła - mówiła z przekonaniem jej kuzynka
Amanda, poprawiając włosy przed ogromnym lustrem, Maribel nigdy nie zbliżyłaby
się do Leonidasa. Imogena była przepiękna. Nie zaszłaby w ciążę, by zaciągnąć faceta
do ołtarza.
- Naprawdę sądzisz, że Maribel zaplanowała ciążę?
- Oczywiście. To musiało być tuż po pogrzebie. Maribel wykorzystała moment,
gdy Leonidas był pijany, czy coś takiego... To znaczy na pewno był pijany i
zmartwiony po śmierci mojej siostry.
Modląc się, by jej nie zauważono, Maribel wycofała się na palcach. Głos
Amandy był nadal dobrze słyszalny.
- Imogena powiedziała Leonidasowi, że Maribel kocha się w nim. Uważała to za
bardzo zabawne. Nie sądzę, żeby także dziś się śmiała, gdyby tu była. Widziałaś
diadem? Widziałaś te diamenty? A jak Maribel okazuje wdzięczność? Zmusza
Leonidasa, by jechał powozem zaprzężonym w konie, które wyglądają, jakby uciekły z
cyrku.
Maribel poszła w stronę głównych schodów w innej części ogromnego domu.
67
S
R
%7łołądek jej się skręcał.
Jej powóz wyglądał śmiesznie? - pytała się w myśli. Byłam naiwna, sądząc, że
nasze małżeństwo nie wywoła nieprzychylnych plotek!
Niektóre komentarze jednak bardzo ją dotknęły, chociażby ten, że wykorzystała
żałobę Leonidasa po pogrzebie. Przecież oboje cierpieli. Obojgu brakowało wspólnej
przyjaciółki. Mimo to ta sugestia zabolała. Nadal obawiała się, że Leonidas poszedł z
nią do łóżka tylko dlatego, że przypominała mu Imogenę. I czy to prawda, że Imogena
zgadła, co Maribel czuje i powiedziała o tym Leonidasowi? Zrobiła z Maribel pośmie-
wisko? Przeraziła się, że mąż może znać jej największy sekret i że zawsze go znał.
Kiedy Maribel wróciła, Leonidas zauważył, że coś jest nie tak. Jej wewnętrzny
blask przygasł. Unikała wzroku Leonidasa. Zmartwił się.
Nie powinienem był spuszczać jej z oczu. Na pewno ktoś powiedział prawdę o
wieczorze kawalerskim i ją zdenerwował - pomyślał. Był jednak pewny, że Maribel
jest zbyt dobrze wychowana, by publicznie doprowadzić do konfrontacji. Zastanawiał
się, jak najlepiej wybrnąć z tej sytuacji. Nagle miesiąc miodowy we Włoszech przestał
być dobrym pomysłem. Pałac w Toskanii był fantastyczny, ale były tam też lotniska i
miasta, z których łatwo było się wydostać. Choć zawsze podróżował ze swoim
personelem, trudno będzie utrzymać w tajemnicy kryzys małżeński. Gdyby Maribel nie
okazała zrozumienia, mogłaby z łatwością zostawić go we Włoszech.
Pomyślał, że mógłby zabrać żonę na wyspę Zelos, do domu, gdzie się urodził.
Otoczona przez morze i mieszkańców wyspy, Maribel nie będzie mogła nigdzie uciec.
Będzie miał tyle czasu, ile tylko zechce, by wszystko jej wyjaśnić.
Skinieniem głowy wezwał Vasosa i poinformował go o zmianie planów.
Uświadomił sobie, że praktycznie zamierza uwięzić żonę. Poczuł się trochę
nieswojo. Przyglądał się Maribel, chcąc zyskać pewność, że słusznie robi. Co stało się,
gdy ostatnim razem pozwolił jej podejmować samodzielnie decyzje?! Nosiła jego
dziecko, a on o tym nic nie wiedział! Skoro tak, nie było nic dziwnego w tym, że wolał
ją kontrolować. Nawet jaskiniowcy wiedzieli, że ich obowiązkiem jest chronić rodzinę.
Tilda uparła się, by towarzyszyć Maribel, gdy szła na górę się przebrać.
- Muszę cię przeprosić, z
le oceniłam Leonidasa - powiedziała prześliczna
blondynka. - Tak jak my wszyscy, dorósł i zmienił się od czasów uniwersyteckich.
Maribel na chwilę zapomniała o swoich smutkach.
- A w jaki sposób doszłaś do tego wniosku?
- Poza tym, że jest dziś wobec mnie czarujący? Leonidas będąc z tobą i Eliasem
jest zupełnie inny, niż pamiętam - wyznała księżniczka. - I choć ja byłam zaskoczona,
68
S
R
że jesteście parą, mój mąż nie był. Stwierdził nawet, że jesteś jedyną kobietą, z którą
Leonidas chciał prowadzić inteligentne rozmowy.
Maribel przytaknęła, ale poczuła, że inteligentna rozmowa to nie za wiele dla
jednego z najbardziej notorycznych kobieciarzy świata.
- Czy coś cię martwi? - spytała delikatnie Tilda. - Chodzi o tę bzdurę z
wieczorem kawalerskim na jachcie?
Maribel szybko przymknęła oczy, by ukryć całkowite zaskoczenie. Skupiła się na
wkładaniu turkusowo-różowej sukienki, która była elegancka i wygodna.
- Yyy... nie.
- Wiedziałam, że jesteś zbyt mądra, by takie coś cię dotknęło. Mężczyz
ni zawsze [ Pobierz całość w formacie PDF ]