[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Onyks spojrzał na Toslę z niesmakiem, a Lebannen się uśmiechnął.
 Dawny Mistrz Arcymaga, Aihal zwany Ogionem, opowiedział Tenar o kobiecie
z Kemay. To była zwykła stara wieśniaczka. Zaprosiła Ogiona do swej chaty, poczęsto-
wała go zupą rybną. Twierdziła, że ludzie i smoki byli kiedyś jednym ludem. Ona sama
miała być nie tylko kobietą, lecz i smokiem. A Ogion, mag, ujrzał w niej smoka... Tak jak
ty w Irian, Onyksie  dodał król.
 Gdy Irian opuściła Roke, Mistrz Imion pokazał nam ustępy z najdawniejszych
ksiąg wiedzy  odparł mag wyniośle, zwracając się wyłącznie do króla.  Nigdy do
końca ich nie rozumieliśmy, ponoć jednak traktują o istotach będących zarówno ludz
-
mi, jak i smokami. I o wielkim sporze, który je podzielił. Nic z tego jednak nie pojmu-
jemy.
62
 Miałem nadzieję, że Tehanu pomoże nam to zrozumieć  rzekł Lebannen. Jego
głos nie zdradzał niczego, toteż Olcha nie wiedział, czy król porzucił ową nadzieję, czy
też wciąż ją żywi.
Z
cieżką zbliżał się siwowłosy żołnierz, jeden z królewskiej gwardii. Lebannen wstał,
podszedł do niego. Naradzali się cicho. Potem żołnierz odszedł pospiesznie. Król wró-
cił do swych towarzyszy.
 Mam nowiny.  W jego głosie zabrzmiało wyzwanie.  Na zachodzie Havnoru
widziano wielkie stada smoków. Podpaliły lasy, a załoga statku przybrzeżnego słyszała
od ludzi uciekających do Portu Południowego, że miasto Resbel płonie.
¬ ¬ ¬
Tej nocy najszybszy królewski okręt popłynął na drugą stronę Zatoki Havnorskiej,
niesiony bystrym magicznym wiatrem przywołanym przez Onyksa. O świcie dotarł do
ujścia rzeki Onneva, w cieniu góry Onn. Na pokładzie był Lebannen i jego towarzysze.
Wzięli z sobą jedenaście koni, pięknych, silnych, smukłych, z królewskiej stajni. Rzadko
hodowano je na wyspach poza Havnorem i Semel. Tehanu dobrze znała osły, ale wcze-
śniej nie widziała koni. Prawie całą noc pomagała stajennym uspokoić zwierzęta. Były
to opanowane, dobrze wyszkolone wierzchowce, ale nie przywykły do morskich po-
dróży.
Gdy na piaskach Onnevy nadeszła pora, by dosiąść koni, Onyks nie umiał sobie po-
radzić. Stajenni musieli mu pomóc. Tehanu natomiast tuż po królu wskoczyła w siodło.
Ujęła wodze okaleczoną dłonią i w ogóle ich nie używała. Zdawało się, iż w dziwny spo-
sób porozumiewa się ze swoją klaczą.
Niewielki orszak wyruszył na zachód u stóp gór Faliern, utrzymując całkiem niezłe
tempo. Był to najszybszy sposób podróżowania, jaki mógł wybrać Lebannen. Opłynięcie
wyspy dookoła trwałoby zbyt długo. Towarzystwo maga Onyksa zapewniało im przy-
chylną pogodę, wolną od przeszkód drogę i ochronę przed wszystkim z wyjątkiem
smoczego ognia. Przeciw smokom, gdyby jakieś spotkali, nie mieli żadnej obrony. Może
poza Tehanu.
Wieczorem przed wyjazdem Lebannen spotkał się ze swymi doradcami i oficerami
gwardii. Szybko ustalił, że w żaden sposób nie można walczyć ze smokami ani bronić
przed nimi miast i pól. Strzały na nic się nie zdawały, podobnie tarcze. Tylko najwięksi
magowie potrafili pokonać smoka, nie miał jednak na służbie takiego maga i zapewne
żaden wielki już nie żył. Jednakże król musiał bronić swych ludzi, znalazł więc tylko
jedno rozwiązanie. Próbę pertraktacji ze smokami.
Ochmistrz był wstrząśnięty, gdy Lebannen skierował się do komnat, w których
mieszkały Tenar i Tehanu. Król powinien wzywać do siebie tych, z którymi pragnie się
spotkać, rozkazywać, żeby doń przybyli.
63
 Nie, jeśli zamierza ich błagać  rzekł Lebannen.
Kiedy zaskoczona pokojówka otworzyła drzwi, poprosił, by spytała Białą Panią i Ko-
bietę z Gontu, czy mógłby z nimi pomówić. Pod takimi imionami mieszkańcy pałacu
znali je obie. Podobnie jak król otwarcie nosiły swe prawdziwe imiona, co było tak rzad-
kie, tak bardzo niezgodne ze zwyczajem i prawem, zasadami bezpieczeństwa i przyzwo-
itości, że choć ludzie znali te imiona, nie chcieli ich wymawiać i woleli posługiwać się
przydomkami.
Król pokrótce przekazał Tenar i Tehanu otrzymane wieści.
 Tehanu, możliwe, że ty jedna w całym mym królestwie możesz mi pomóc. Gdybyś
mogła wezwać te smoki, tak jak kiedyś Kalessina; gdybyś miała nad nimi jakąś władzę, [ Pobierz całość w formacie PDF ]