[ Pobierz całość w formacie PDF ]

prawego . Jego dno wysuwa się spod dolnego brzegu wątroby, trzon jest zrośnięty warstwą
tkanki łącznej z wątrobą, a szyjka przechodzi w przewód biegnący w kierunku wnęki, czyli wrót
wątroby. Pęcherzyk jest wyścielony błoną śluzową. W pęcherzyku gromadzi się wytworzona
przez wątrobę żółć i ulega tu znacznemu zagęszczeniu. Stosunek wątroby do otrzewnej
wygląda następująco:
wątroba jest w całości pokryta otrzewną z wyjątkiem pewnego odcinka powierzchni
przeponowej, gdzie wątroba zrasta się z przeponą. Otrzewna schodzi z wątroby na otaczające
narządy i tworzy szereg więzadeł. Są to:
więzadło wątrobowo_nerkowe, wątrobowo_przełykowe, wątrobowo_żołądkowe,
wątrobowo_dwunastnicze i więzadło sierpowate. Więzadło sierpowate schodzi z powierzchni
przeponowej wątroby na przeponę i przednią ścianę jamy brzusznej, dochodzi do poziomu
pępka. W jego brzegu dolnym biegnie więzadło obłe wątroby. Powierzchnia trzewna wątroby
sąsiaduje z prawą nerką, prawym nadnerczem, z okrężnicą poprzeczną, z dwunastnicą, z
żołądkiem i częściowo z przełykiem. Wątroba posiada specjalny układ krążenia:
odżywczy i czynnościowy. Do wątroby wchodzi tętnica wątrobowa i wprowadza krew tętniczą
odżywczą, która po oddaniu tlenu wypływa z wątroby żyłami wątrobowymi. Do wątroby
wchodzi ponadto żyła wrotna, która wprowadza krew żylną, czynnościową. %7łyła wrotna zbiera
krew ze śledziony, trzustki, żołądka, całego jelita cienkiego i jelita grubego po górny odcinek
odbytnicy. %7łyła wrotna dzieli się w wątrobie na rozgałęzienia coraz drobniejsze, aż dochodzi
do naczyń włosowatych, które są stosunkowo szerokie i stykają się z komórkami wątroby
ułożonymi w pasma zwane beleczkami. Z tych naczyń włosowatych wpływa krew żylna do
większych żyłek, które łączą się w żyły wątrobowe. %7łyły wątrobowe wpadają do żyły głównej
dolnej i w miejscu jej przejścia przez płat prawy wątroby. %7łyła wrotna doprowadza do wątroby
trzy produkty rozpadu czerwonych ciałek krwi w śledzionie a z przewodu pokarmowego
wchłonięte białka i cukry. Wątroba produkuje żółć, która wypływa z niej przewodami prawym i
lewym, które łączą się w przewód wątrobowy wspólny, następnie łączą się z przewodem
pęcherzyka żółciowego w przewód żółciowy wspólny. Ten przewód dochodzi do dwunastnicy i
uchodzi w niej w brodawce razem z przewodem trzustkowym. Trzustka jest drugim gruczołem
przewodu pokarmowego, leżącym w jamie brzusznej. Jest znacznie mniejsza od wątroby,
waży około 90 gramów, leży na tylnej ścianie jamy brzusznej, na poziomie od I Iii kręgu
lędz
wiowego. Składa się z głowy, trzonu i ogona. Głowa jest objęta przez dwunastnicę, trzon
krzyżuje kręgosłup, zaś ogon dochodzi do śledziony. Trzustka ma budowę zrazikową, jest
podobna z wyglądu do ślinianek. Przez całą jej długość od ogona do głowy biegnie przewód
trzustkowy, do którego dochodzą przewody drobniejsze, a który uchodzi do dwunastnicy na jej
brodawce. Trzustka jest gruczołem zarówno zewnętrznowydzielniczym jak i dokrewnym.
Główna masa trzustki produkuje enzymy trawienne tworzące sok trzustkowy, potrzebny do
33
trawienia w dwunastnicy. Wśród miąższu trzustki znajdują się skupienia komórek tworzące
wyspy Langerhansa, które produkują hormony potrzebne do regulacji poziomu cukru we krwi.
Układ moczowy
W skład układu moczowego wchodzą:
nerki, moczowody, pęcherz moczowy i cewka moczowa. Nerki produkują mocz, ten spływa
moczowodami do pęcherza moczowego, który jest okresowym zbiornikiem moczu, a stąd
cewką moczową jest wydalany poza ustrój. Nerki są dwie:
prawa i lewa. Nerka ma kształt fasoli, posiada powierzchnię przednią i tylną, biegun górny i
dolny. Brzeg boczny nerki jest wypukły, w brzegu przyśrodkowym znajduje się wnęka, przez
którą wchodzi do nerki tętnica nerkowa, a wychodzi żyła nerkowa i moczowód. Na przekroju
nerki są widoczne dwie części:
zewnętrzna istota korowa i wewnętrzna istota rdzeniowa. Istota rdzeniowa składa się z piramid
zwróconych tępo zakończonymi wierzchołkami do wnęki, a podstawami do istoty korowej. [ Pobierz całość w formacie PDF ]