|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Myślałem, że ktoś taki jak ty powinien znać od
powiedz.
- KtoÅ› taki jak ja?
- Tak, kochanie. Przecież doskonale opanowałaś
sztukę samoudręczania i wzbudzania w sobie poczucia
winy.
- A za narzędzie tortur służy ci ten scenariusz, który
ciągasz ze sobą po świecie przez dwadzieścia pięć lat?
- Wskazała palcem na leżące w kącie kartki. - Ma przy
pominać ci o czymś, czego i tak nie możesz juz zmienić.
To nie jest samoudręczenie, Jack, to prawdziwy maso
chizm. Równie dobrze mógłbyś biczować się i chodzić
we włosiennicy albo namalować sobie czerwoną farbą
na czole M" - jak morderca", żeby każdy od razu
wiedział, za kogo sam siebie uważasz. Niezłym rozwią
zaniem byłoby też oblanie się benzyną i podpalenie, któ-
rego mógłbyś dokonać na wzór buddyjskich mnichów,
tu, na dziedzińcu Bachelor Arms, najlepiej dokładnie
w miejscu, gdzie leżały zwłoki twojego brata. A może
widowiskowy skok z balkonu byłby lepszy? Zresztą,
wszystko byłoby lepsze niż to, co sobie przez cały czas
robisz, nawet kiedy jesteś ze mną. - Zamilkła na chwilę,
żeby zaczerpnąć oddechu, zaskoczona gwałtownością
własnych słów.
- Wcale nie ciągałem ze sobą tego scenariusza - za-
Anula & Irena
scandalous
perzył się. - Tak naprawdę, to prawie o nim zapomnia
łem. - Jack mówił prawdę. Dopiero niedawno przypo
mniał sobie o scenariuszu. Natomiast przez wszystkie te
lata nie mógł wyrzucić z pamięci tragedii, jaka się wów
czas wydarzyła.
- W takim razie, skąd się tu wziął? - dociekała Faith.
- Kiedy z powrotem wprowadziłem się do Bachelor
Arms, Amberson pokazał mi kilka kartonów z rzeczami
Eryka, na które nikt się nie połaszczył. Przechował je
w suterenie.
- I w jednym z nich był scenariusz - to było raczej
stwierdzenie niż pytanie.
- Tak. Scenariusz, moja stara maszyna do pisania,
a poza tym trochę książek, sterta starych rachunków
i kilka obrazków.
- To musiało zaboleć - powiedziała miękko Faith,
żałując, że nie mogła być wtedy przy nim, by pocieszyć
go i złagodzić ten wstrząs. Jednak coś w wyrazie twarzy
mężczyzny powiedziało jej, że nie przyjąłby takiej po
mocy. Ani wtedy, ani teraz.
- W gruncie rzeczy nie zabolało - stwierdził takim to
nem, jakby sam był zaskoczony swoją reakcją. - Nawet
było w jakiś sposób pocieszające, zupełnie jak spotkanie
starego przyjaciela. Dało mi... - Zastanowił się chwilę,
gdyż po raz pieiwszy próbował to wyrazić słowami. Nigdy
dotąd nie rozmawiał z nikim tak szczerze. - Dało mi coś,
co można określić jako nadzieję na wybawienie od tego
piekielnego poczucia winy. Teraz mógłbym i chciałbym
zrobić poprawki, o które prosił mnie Eryk tyle lat temu.
Problem w tym, że nie jestem w stanie.
Anula & Irena
scandalous
' - Nie jesteś w stanie poprawić scenariusza? - upew
niła się, czy dobrze go rozumie.
- Nie mogę pisać. W ogóle. Od czasu Haiti nie napi
sałem ani słowa.
- Coś się stało na Haiti?
- Właśnie o to chodzi, że nic. - Nerwowym ruchem
przeczesał palcami włosy. - Nic takiego, czego nie wi
działbym już setki razy w innych częściach świata. Wi
dywałem nawet rzeczy po stokroć gorsze.
Faith uspokajająco dotknęła jego dłoni.
- Opowiedz mi o tym - poprosiła, mając nadzieję, że
ta opowieść pomoże mu zrozumieć samego siebie i do
trzeć do sedna sprawy.
Zamknął jej dłoń w swoich- i już nie puścił.
- Byłem tam dopiero trzy dni, to niedługo, i łaziłem
po ulicach, zbierając materiał do artykułu. -Nie patrzył
na nią, kiedy mówił, ale zaciskał dłonie, jakby chciał
zmiażdżyć jej palce. - Podbiegła do mnie grupa, chyba
sześciu chłopaczków, ośmio- albo dziesiięciolatków,
brudnych, chudych i obdartych. Rozumiałem piąte przez
dziesiąte z tego, co wykrzykiwali, ale mieli taki głód
w oczach, że nie trzeba było słów - mówił jakby auto
matycznie, martwym głosem.
Faith położyła mu drugą rękę na ramieniu. Teraz wre
szcie mogła być opiekuńcza i pocieszająca. Jack pozwa
lał na to.
- Dałem każdemu z nich po batoniku, które zawsze
nosiłem w chlebaku. Rozdałem wszystkie. Dosłownie
rzucili się na nie, ale jeden dzieciak nie zjadł swojego,
tylko przyciskając baton do piersi, jak jakiś skarb, pognał
Anula & Irena
scandalous
na drugą stronę ulicy, wołając kogoś. Zza walącego się
ogrodzenia wyszedł drugi malec, chyba pięciolatek, ale
trudno określić wiek przy tym ich potwornym wychu
dzeniu. I wtedy starszy chłopak przełamał batonik i dał
większy kawałek swojemu młodszemu bratu. A potem
jeszcze stał i pilnował, gdy tamten jadł, żeby nikt nie
zabrał mu jedzenia. Dopiero potem wziął się do swojej
części.
Kiedy wypowiadał ostatnie słowa, poczuł, że ma mo
kre policzki, ale nie dbał o to. Faith delikatnie otarła mu
łzy końcami palców. Tego też zdawał się nie zauważać.
- Ich widok był ostatnią rzeczą, którą zapamiętałem.
Nie wiem, co działo się potem. Ocknąłem się dwa dni
pózniej w szpitalu w Miami.
- W szpitalu w Miami? - Nie potrafiła ukryć zasko
czenia.
- Coś na kształt zapaści - powiedział, nie patrząc na
nią. - Czarna dziura, rozumiesz? Amerykański dzienni
karz, który na szczęście znalazł się w pobliżu, zabrał
mnie stamtąd. Chyba uznał, że najbliżej do Miami.
- Przeszedłeś załamanie nerwowe - domyśliła się.
- W każdym razie nie ma się czym chwalić - burknął
szorstko.
Faith nie mogła już dłużej patrzeć na jego udrękę.
Przysunęła się jeszcze bliżej i objęła go ramionami. Po
czuła opór, ale nie odepchnął jej. Pozwolił, by przyciąg
nęła jego głowę do ramienia i utuliła jak dziecko. Czuła
jego łzy na swoim policzku, silne ciało drżące jak liść
w jej słabych ramionach, palce szarpiące materiał jej
sukienki. Wreszcie fala rozpaczy przeminęła. Po długiej
Anula & Irena
scandalous
chwili Jack uspokoił się i wyciszył w ramionach Faith.
Wzruszającym, dziecinnym gestem wytarł mokrą twarz
ojej ramię-jak chłopiec, który wstydząc się łez, wycie
ra je ukradkiem w sukienkę matki. Należał do mężczyzn,
którzy uważają, że łzy im nie przystoją.
Wyczuwając to, opuściła ramiona i delikatnie odsunę
ła się od niego, jak gdyby nic się nie zdarzyło.
- Muszę zająć się omletem, bo inaczej umrzemy
z głodu - oznajmiła lekkim tonem i poszła do kuchni.
Anula & Irena
scandalous
Rozdział
10
- Uprzątnij stół w jadalni - poprosiła Faith, zajęta
szorowaniem patelni. - Tam zjemy. Zaraz podam kawÄ™
i omlet.
Jack poruszał się niczym robot. Myśli krążyły wo
kół tego, co stało się przed chwilą. Zachował się jak,
dzieciak, a ona nie powiedziała ani słowa pochwa
ły czy pocieszenia, nie zapewniła, że wszystko bę
dzie dobrze. Po prostu była tu, przy nim, spokojna
i niewzruszona. Kiedy wreszcie odsunÄ…Å‚ siÄ™ od niej
niezręcznie, zawstydzony własnym brakiem opano
wania, jak gdyby nigdy nic wzięła się do kuchennej
roboty.
Ze zdumieniem zorientował się, że uprzątnął stół,
odstawił na bok maszynę do pisania i zgarnął papiery, by
przygotować miejsce dla talerzy. Scenariusz wrócił do
pudła. Faith trzaskała szafkami w kuchni.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plgrolux.keep.pl
|
