Jefremow Iwan MgĹawica Andromedy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ostatniego posiedzenia. Zainteresowanie dla wszelkich zjawisk życia stanowiło
charakterystyczną cechę ludzi epoki Pierścienia. Wśród kilkuset osób
znajdujących się w sali nie było ani jednej, która by nie słuchała uważnie.
Czara jednak przegapiła pierwszy komunikat, rozglądając się po sali i odczytując
mądre
214
wypowiedzi wielkich uczonych, wypisane pod mapami planet. Najbardziej spodobała
jej się sentencja widniejąca pod Jowiszem i nawołująca do obserwacji zjawisk
przyrody. W innym miejscu napis głosił: Poznanie prawdy nie przychodzi łatwo
jest ono owocem długiej, uporczywej pracy, zwątpień, upadków i wiary w
zwycięstwo. Nie cofajcie się nigdy przed tym, co trudne i niejasne".
Na trybunie powstał ruch w sali się ściemniło. Głos sekretarza Rady zadrżał.
Zobaczycie teraz to, co do niedawna jeszcze wydawało się niemożliwe: zdjęcie
naszej Galaktyki dokonane spoza niej. Przed więcej niż stu pięćdziesięcioma
tysiącami lat, a więc półtorej galaktycznej minuty temu mieszkańcy układu
planetarnego... Czara puściła mimo uszu szereg nic jej nie mówiących liczb
... w gwiazdozbiorze Centaura zwrócili się do mieszkańców Wielkiego Obłoku
Magellana, jedynego, bliskiego nam, pozagalaktycznego układu gwiezdnego, o
którym wiadomo, że istnieją tam cywilizacje, zdolne do nawiązania łączności z
naszą Galaktyką w obwodzie Pierścienia. Nie możemy jeszcze określić ściśle
miejsca tego układu, niemniej jednak odebraliśmy jego transmisję. Oto nasza
Galaktyka.
Na olbrzymim ekranie zajaśniał dalekim, srebrzystym światłem szeroki, zwężający
się przy obu końcach gwiazdozbiór. Najgłębszy mrok przestrzeni kosmicznej
przyczaił się na brzegach ekranu. Taką samą czernią ziały luki pomiędzy
spiralnymi, postrzępionymi na końcach odgałęzieniami. Blada poświata otaczała
pierścień kulistych gromad, najstarszych układów gwiezdnych wszechświata.
Płaskie pola gwiezdne biegły na przemian z obłokami i pasami czarnej, zastygłej
materii. Zdjęcie było wykonane z niewygodnej pozycji, tak że otrzymany obraz
Galaktyki ujęty był skośnie i z góry, wskutek czego jądro centralne zaledwie
było widoczne jako gorejąca, wypukła masa w środku wąskiej soczewki. W celu
otrzymania pełnego obrazu naszego układu gwiezdnego prawdopodobnie zbierano
materiał informacyjny ze znacznie dalszych galaktyk, rozmieszczonych na wyższych
szerokościach galaktycznych. Jednakże od czasu jak powstał Pierścień, ani jedna
z galaktyk nie sygnalizowała nic, co by świadczyło o istnieniu życia.
Ludzie Ziemi wpatrywali się w ekran z przejęciem. Po raz pierwszy człowiek mógł
spojrzeć na swój gwiezdny świat z głębi kosmosu. Czarze wydało się, że cała
planeta wstrzymała dech oglądając własną Galaktykę na wszystkich sześciu
kontynentach i oceanach, wszędzie tam, gdzie istniały porozrzucane wysepki
ludzkiego życia i pracy.
215
Informacja naszego obserwatorium w obwodzie Pierścienia dobiegła końca
oznajmił sekretarz. Obecnie zajmiemy się projektami zgłoszonymi do szerokiej
dyskusji.
Propozycję Juty Gay w sprawie wytworzenia sztucznej atmosfery na Marsie uznano
za godną uwagi. Przewidywała ona wydzielanie lekkich gazów z głębszych pokładów
za pośrednictwem automatycznych instalacji i była poparta przekonującymi
obliczeniami. W wypadku jej realizacji można by otrzymać powietrze przydatne do
oddychania i izolacji cieplnej naszych osiedli. Dotychczasowe urządzenia cieplne
byłyby wówczas zbyteczne. Wiele lat temu, gdy odkryto na Wenus oceany ropy
naftowej i góry z twardych węglowodanów, zostały tam rzucone automatyczne
agregaty w celu wytworzenia sztucznej atmosfery pod ogromnymi kloszami z
plastyku, co umożliwiło hodowlę roślin i urządzenie fabryk. Właśnie fabryki te
zaopatrują ludzkość w ogromne ilości wytworów chemii organicznej.
Sekretarz odłożył na bok płytkę metalową i uprzejmie się uśmiechnął. W jednym z
pierwszych rzędów ukazał się Mven Mas w ciemnoczerwonej szacie, przygnębiony,
ale spokojny i uroczysty. Na znak szacunku do zgromadzonych wzniósł w górę
splecione dłonie, po czym zajął miejsce.
Sekretarz opuścił trybunę ustępując miejsca młodej kobiecie o krótkich
złocistych włosach i zdziwionym spojrzeniu zielonych oczu. Obok niej stał
przewodniczący Rady, Grom Orm.
Nowe propozycje ogłaszamy zazwyczaj sami. Tym jednak razem mamy do czynienia z
prawie całkowicie ukończoną pracą badawczą. Oddaję głos autorce, Ivie Dzan.
Zielonooka kobieta rozpoczęła przemówienie -=iiieco drżącym ze wzruszenia
głosem. Na wstępie wspomniała o o�ółnie znanym zjawisku niebieskawego
zabarwienia liści roślin na kontynentach południowych. Barwa ta jest
charakterystyczna dla najstarszych form roślinności ziemskiej. Jak wykazały
badania przeprowadzone nad roślinnością innych planet, niebieskie ulistnienie
występuje w bardziej niż ziemska przezroczystych atmosferach lub też powstaje w
warunkach bardziej twardego promieniowania pozafiołkowego, niż to się ma w
wypadku Słońca.
Nasze Słońce, stałe w swym czerwonym promieniowaniu, nie wykazuje stałości w
zakresie promieniowa/i niebieskich i pozafioł-kowych. Przed dwoma milionami lat
jego promieniowanie fiołkowe ulegało przez dłuższy czas fluktuacjom. Wtedy to
pojawiły się niebieskawe rośliny, czarne zabarwienie ptaków i zwierząt, żyjących
na przestrzeniach nie osłoniętych, a także czarny kolor jaj ptasich
216
tam, gdzie gniazda znajdowały się w miejscach nie zacienionych. W tym czasie, na
skutek zmiany warunków elektromagnetycznych w układzie słonecznym, nasza planeta
straciła stałość swego położenia w stosunku do osi własnego obrotu. Dawno już
istniały projekty przetoczenia mórz do wgłębień kontynentalnych w celu
naruszenia ustalonej równowagi i zmiany położenia kuli ziemskiej w stosunku do
własnej osi. Działo się to w czasach, kiedy astronomowie, opierając się jedynie
na zasadzie elementarnej mechaniki ciążenia, nie brali pod uwagę
elektromagnetycznej równowagi układu znacznie bardziej zmiennej niż grawitacja.
Należy tę kwestię roztrzygnąć pod tym właśnie kątem, co się zresztą może okazać
sposobem prostszym, szybszym i tańszym. W początkowym okresie astronautyki
wytworzenie sztucznego ciążenia wymagało tak wielkiego wydatkowania energii, że
w praktyce było niemożliwe. Obecnie, po odkryciu nowych metod wyzwalania energii
jądrowej, nasze statki zaopatrzone są w proste i skuteczne przyrządy do
wytwarzania sztucznej grawitacji. Doświadczenie Rena Boża wytycza podobną, [ Pobierz całość w formacie PDF ]