Zahn Timothy ObĹawa na Icarusa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Naprawd�? Jego ton stał si� lodowaty. Uwa�asz nas za
idiotów, McKell? Moi ludzie przeszukali ka�dy centymetr sze-
Scienny tego statku, zanim wszedłem na pokład.
Pokr�ciłem głow�.
Mo�e tu i w przedziale silnikowym, ale nie w małej kuli.
W ka�dym razie nie wzrokowo. Tam jest d�ungla przewodów i za-
j�łoby to im kilka godzin. Czego u�ywali? Czujników ciepła ludz-
kiego ciała i wykrywaczy ruchu?
I jeszcze kilku innych specjalistycznych urz�dze� przy-
takn�ł Antoniewicz i przyjrzał mi si� badawczo. Chyba zdajesz
sobie spraw�, �e martwy Cameron to �adna karta przetargowa?
On �yje zapewniłem. Jest tam miejsce, gdzie nie si�ga-
j� sensory. Podejrzewam, �e to ta cała obca maszyneria.
Antoniewicz spojrzał na Brata Johna i znów na mnie.
W porz�dku zdecydował. Mów, gdzie on jest. WySl�
tam jednego z moich ludzi.
Tamto miejsce bardzo trudno znalex� odparłem. Poza
tym dopuSci do siebie tylko mnie. JeSli zobaczy nieznajomego,
zapewne b�dzie walczył. CoS mogłoby si� uszkodzi�.
Mo�e nawet sam Cameron mrukn�ł Brat John.
Nie spuszcz� ci� z oka uci�ł dyskusj� Antoniewicz.
Mów, gdzie on jest.
Westchn�łem.
To niepotrzebne powiedziałem niech�tnie. Obiecałem
mu, �e kiedy b�dzie mógł bezpiecznie wyjS�, przyjd� po niego
osobiScie albo wySl� jedn� z fretek Ixila. W maszynowni jest
wejScie. Powinno by� otwarte.
Antoniewicz odzyskał dawny spokój. Osi�gn�ł, co chciał.
Rwietnie. PoSlij po niego.
Popatrzyłem na Ixila i skin�łem głow�. Odpowiedział mi tym
samym. Pix zlazł po jego nodze i pobiegł w kierunku tunelu.
324
Lepiej niech pan powie swoim ludziom, �eby go nie za-
trzymywali po drodze doradziłem Antoniewiczowi.
W maszynowni nikogo nie ma uspokoił mnie. Domy-
Slam si�, �e Cameron przyjdzie tu t� sam� tras�?
Nie zaprzeczyłem. Wyłoni si� t�dy& wskazałem za-
słoni�ty otwór za komputerem Tery. To wygodniejsze wyjScie.
Otwórzcie to rozkazał ochroniarzom Antoniewicz.
A przez ten czas, McKell, zaczniesz uruchamia� systemy statku.
Tak jest, prosz� pana zgodziłem si� posłusznie i ukrad-
kiem zerkn�łem na Ter�. Czułem si�, jakbym sypał sobie sól do
otwartej rany. Ale musiałem sprawdzi�, jak to wszystko przyj-
mie.
Przygotowałem si� na wSciekłoS�, strach czy nawet histeri�.
Nic z tych rzeczy. Jej twarz była martwa, jak oczy Antoniewicza.
Jakby wszystko si� dla niej sko�czyło i wiedziała, �e nic ju� nie
powstanie z popiołów. Pewna siebie córka pot�nego przemy-
słowca i dumna, buntownicza władczyni znikn�ły. Pozostała tyl-
ko zm�czona młoda kobieta czekaj�ca na Smier�.
Zaufałam ci szepn�ła.
Odwróciłem wzrok. Zabolało tak, jak si� spodziewałem.
Przykro mi. Zrobiłem to co musiałem.
Obliczyłem, �e dotarcie do Srodka kuli i uruchomienie me-
chanizmu gwiezdnych wrót zajmie Pixowi około dziesi�ciu mi-
nut. Zabrałem si� do usuwania zabezpiecze� w systemie sterow-
niczym i nawigacyjnym Icarusa . Po dziewi�ciu minutach
stan�łem przed Antoniewiczem i wskazałem głow� techników.
Niech zaczynaj� oznajmiłem. Zablokowałem równie�
komputer i przyrz�dy do obsługi silników, ale nie mog� ich od-
blokowa�, dopóki nie zostan� wł�czone stery i nawigacja, i sys-
temy nie dokonaj� samosprawdzenia.
Wracaj tam i b�dx w pogotowiu rozkazał Antoniewicz.
Wskazał komputer i dwóch goryli przy otwartym panelu wejScio-
wym. Za długo to wszystko trwa.
B�d� tam potrzebny dopiero za kilka minut wyjaSniłem.
A na razie chciałbym pana ostrzec.
Uniósł brwi z wyraxnym rozbawieniem.
Naprawd�? Bez w�tpienia ma to coS wspólnego z tob� i po-
zostałymi?
325
Nic podobnego zaprzeczyłem. Słyszałem pogłoski, �e
Genewa ugi�ła si� pod presj� Patthów i zabroniła wszystkim oby-
watelom Ziemi i ich współpracownikom udziela� pomocy Ica-
rusowi .
Antoniewicz ubawił si� jeszcze bardziej.
I uwa�asz, �e ten zakaz dotyczy równie� moich ludzi?
Pokr�ciłem głow�.
Nie pa�skiej wypróbowanej kadry. Ale na pewno przygod-
nych współpracowników. Zwłaszcza tych cichych informatorów
w rz�dzie i armii. Przeło�eni b�d� im teraz patrze� na r�ce. W do-
datku Patthowie wyznaczyli wysok� nagrod� za Icarusa i pew-
nie podnosz� j� co kilka godzin. Nawet pan mo�e mie� trudnoSci
z poruszaniem si� tym statkiem i z ukryciem go.
W pełni zdaj� sobie spraw� z zagro�e� zapewnił Antonie-
wicz. Dlatego przybyłem tu osobiScie i zabrałem tylko najbar-
dziej lojalnych ludzi. Znów obdarzył mnie ledwo dostrzegalnym
uSmiechem. Ukryj� Icarusa w jednej z moich prywatnych po-
siadłoSci.
Zerkn�łem na Ixila.
Rozumiem. DomySlam si�, �e po drodze wypuSci pan Ixi-
la, Ter� i mnie?
Zmarszczył brwi. Ten ruch jego twarzy te� kwalifikował si�
tylko do zmierzenia mikrometrem.
Kto mówił o wypuszczeniu was?
Teraz ja zmarszczyłem czoło.
Taka była umowa przypomniałem mu. Daj� panu Ca-
merona w zamian za Ter�.
A, tak przyznał. Zapomniałem. Odwrócił głow� w kie-
runku tablicy sterowniczej. Yodanna?! zawołał.
Prawie gotowe, prosz� pana odkrzykn�ł jeden z techników.
A reszta przyrz�dów?
Jeszcze sprawdzamy, ale wygl�da na to, �e wszystko b�-
dzie dobrze.
Antoniewicz znów zwrócił si� do mnie.
Jak na takiego cwaniaka, czasami jesteS zadziwiaj�co naiw-
ny, McKell. Panna Cameron mo�e okaza� si� bardzo przydatna.
Zapewni mi współprac� swojego ojca. Jak mog� j� wypuSci�? Co
do ciebie i twojego obcego kolesia, jesteScie zbyt niebezpieczni,
326
�eby trzyma� was dłu�ej, ni� potrzeba. Znowu spojrzał w gór�.
Yodanna?
Tak, prosz� pana. Ju� mam sekwencj�, której u�ył. Sami
odblokujemy komputer i systemy silnikowe.
Antoniewicz przeniósł wzrok na mnie.
Powiedziałbym, �e chwila rozstania nadeszła szybciej, ni�
przewidywałem. Ale ka�demu daj� szans� wygłoszenia ostatnie-
go słowa. Chcesz z niej skorzysta�, McKell?
Lekki podmuch wiatru zmierzwił mi włosy. Wyprostowałem
si� i zamkn�łem oczy.
Nie. Niech pan strzela.
Nawet przy opuszczonych powiekach poczułem na twarzy ostre
Swiatło. Tuzin błysków, jakby prorok Eliasz wezwał z nieba ogie�.
Usłyszałem obok gwałtowne wci�gni�cie powietrza, przera�ony
okrzyk Tery i przekle�stwo zaskoczonego Brata Johna.
Potem zapadła cisza. Ostro�nie otworzyłem oczy. Spodzie-
wałem si� nast�pnych oSlepiaj�cych błysków.
Antoniewicz stał sztywno w tym samym miejscu. Jego twarz
była bez wyrazu. Everett zbladł jak płótno. Brat John te� pobladł.
Miał min�, jakby szedł o północy przez cmentarz.
Kiedy si� rozejrzałem, odgadłem trafnoS� tego porównania.
Najbardziej lojalni ochroniarze Antoniewicza le�eli na pokładzie.
Padli tam, gdzie stali. Wi�kszoS� jeszcze trzymała bro� w zesztyw- [ Pobierz całość w formacie PDF ]